Pages

Friday, February 17, 2012

ခ်စ္ဖို႔မေလာနဲ႔ အခ်ိန္ေပးပါ


ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္ၿပီးတဲ့လူႏွစ္ဦးက ကိုယ္ဟာသူ႔ရင္ထဲကခ်စ္သူ
ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာကိုသိဖို႔ အခ်ိန္တေအာင့္ေလာက္ လိုအပ္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တေအာင့္က ႏွစ္ခ်ီၾကာႏိုင္သလို တခ်ဳိ႕က တစ္သက္၊ တစ္ဘဝအခ်ိန္ကို
အသံုးျပဳၿပီးမွ တစ္ဘက္သားကို နားလည္ၾကရတယ္။
pheromone နည္းနည္းေလ်ာ့ပါ အသိဉာဏ္မ်ားမ်ားပိုပါ
ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ မ်က္စိနဲ႔ ေသခ်ာေလ့လာရတဲ့အျပင္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိုလည္း
ကိုက္ညိႇၾကည့္ဖို႔ လုိအပ္တယ္။ ခ်စ္စမွာ လူေတြက မ်က္ကန္းဆန္ၿပီး
တစ္ဘက္သားကို အေကာင္းပဲျမင္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေတြက ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ
လူ႔ခႏၶာကထြက္တဲ့ pheromoneေၾကာင့္ မ်က္ကန္းဆန္ေစတာျဖစ္တယ္။ pheromone

ေၾကာင့္ ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ တစ္ဘက္သားရဲ႕အလွ၊ အေကာင္းကိုပဲျမင္ခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ "အခ်စ္မွာမ်က္စိမရွိ"ဆိုတဲ့ စကားေပၚလာခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး သက္တမ္းအနည္းငယ္အၾကာမွာ pheromoneက ပံုမွန္အေနအထားကို
ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ဒီလိုအေနအထားျဖစ္ဖို႔ ႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာတတ္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ တစ္ဘက္သားကို ကိုယ္တစ္ကယ္ခ်စ္မခ်စ္၊
သင့္မသင့္ေတာ္ဆိုတာကို ေလ့လာဆန္းစစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ခ်စ္သူေတြက

ႏွစ္ဝက္ေတာင္မခံဘဲ pheromone ေလ်ာ့နည္းခ်ိန္မွာ လမ္းခဲြၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္
အခ်စ္မွာ ခ်စ္ဖို႔ သံစဥ္ေတြလိုအပ္တယ္။ ခ်စ္စမွာ ေျဖးေျဖးခ်င္းနဲ႔
ခ်စ္သံစဥ္ေတြ အဆံုးထိ တီးခတ္သီဆိုႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္
လွပတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က သံစဥ္ေၾကာင့္ပ်က္သြားႏိုင္တယ္။
သူနဲ႔မတူခ်င္ရင္ သူ႔ကိုမခ်စ္ပါနဲ႔
ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ အခ်င္းခ်င္း တူညီသက္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ တစ္ဘက္သားကအေရးပါတယ္။
တစ္ဘက္သားရဲ႕ အေျပာအဆို၊ ႏွစ္သက္တဲ့အစားအေသာက္ေတြကို မသိမသာနဲ႔
ကိုယ္သင္ယူမိတတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ရုပ္ပါေျဖးေျဖးဆင္လာတာကို ေတြ႔ရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခုခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဟာ "ကိုယ္နဲ႔မတူခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္"နဲ႔

ခ်စ္သူျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ခဏေလာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္တယ္။ သူ႔ကို
ကုိယ္တကယ္ခ်စ္သလား?
အခ်စ္ကို စိတ္အစဲြအလမ္းနဲ႔ပဲ ခ်စ္လို႔မရ။ "ခရီးေဝးမွ ျမင္းရဲ႕ခံႏိုင္အားကိုသိတယ္။
ေပါင္းသင္းတာၾကာမွာ လူ႔စိတ္ကိုသိတယ္" ဆိုသလိုမ်ဳိး
သူ႔စိတ္ကိုလံုးလံုးသိၿပီး သူနဲ႔မတူခ်င္ခဲ့ရင္ ေစာေစာစီးစီး

လမ္းခဲြလိုက္ၾကတာပိုေကာင္းတယ္။ တကယ္လို႔ သူ႔ရဲ႕အေလ့အထကို သိၿပီးသည့္တိုင္
သူ႔ကိုဆက္ခ်စ္ေနေသးတယ္ဆိုရင္ သူဟာ ကိုယ္တကယ္ေပးဆပ္သင့္သူျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အခက္အခဲႀကံဳခ်ိန္မွ အခ်စ္ရဲ႕ရုပ္ပံုစစ္ကို ျမင္ရတယ္။အခ်စ္ဟာသိမ္ေမြ.တယ္။လက္လွမ္းမွီဖို.မလြယ္သလိုလက္လွမ္းမိရင္လည္းဆုပ္ကိုင္ထားနိုင္ၾကပါေစ။
အခ်စ္ခရီးလမ္းက ေနေရာင္ျခည္ပဲ ထြန္းေတာက္ေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခါတေလ
မေတာ္တဆေတြနဲ႔လည္း ႀကံဳရတတ္တယ္။ ဒါဟာ အခ်စ္ကိုစမ္းသပ္တဲ့ အေကာင္းဆံုး
အခြင့္အေရးျဖစ္တယ္။ မိသားစုဝင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေဆးရံုတက္ရတယ္ ဒါမွမဟုတ္
ကုမၸဏီက ရုတ္တရက္ အေရးအေၾကာင္းရွိလာတယ္ ဒီလိုမေတာ္တဆေတြက

အခ်စ္ကိုသက္ေရာက္ေစတတ္တယ္။ ဒီလိုအခက္အခဲႀကံဳခ်ိန္
အၿမဲေတြ႔ေနၾကခ်စ္သူႏွစ္ဦးက ေခတၱခဏေတာ့ ခဲြၾကရတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ
ကိုယ့္ရဲ႕လိုအပ္မႈကို ခ်စ္သူက ဘယ္လိုအကူအညီေပးသလဲ! အႀကံေပးသလဲ! ဒါေတြက
ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ အဆံုးအျဖတ္ေပးတတ္တယ္။
မေတာ္တဆျဖစ္ခ်ိန္ ကိုယ့္ကိစၥကို သူ႔ကိစၥလိုသေဘာထားၿပီး
ကူညီေျဖရွင္းေပးတဲ့ခ်စ္သူ၊ ကိုယ့္လံုၿခံဳမႈ၊ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို
ေရွ႕တန္းတင္တတ္တဲ့ခ်စ္သူမ်ဳိးကို ကြၽန္မတို႔က ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔
ခ်စ္သင့္ပါတယ္။ ခ်စ္ရတာလည္း တန္ပါတယ္။
တကယ္လို႔ မေတာ္တဆျဖစ္ခ်ိန္ အလုပ္မ်ားတာကိုအေၾကာင္းျပၿပီး
ကိုယ့္ကိုေရွာင္ဖယ္တတ္တဲ့ခ်စ္သူ၊ အရာအားလံုးၿပီးၿငိမ္းမွ
"
အဆင္ေျပလား?"ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဆီျပန္လာတတ္တဲ့ ခ်စ္သူမ်ဳိးကိုေတာ့
ခ်စ္ရတာမထိုက္တန္ပါဘူး။
ေျပာင္းလဲဖို႔ အခ်ိန္ေပးပါ
အခ်စ္ကိုစြန္႔ခြါခ်ိန္ အလွ်င္စလိုမလုပ္ဘဲ ေျပာင္းလဲဖို႔
သူ႔ကိုအခ်ိန္ေပးသင့္ပါတယ္။ အခုခ်ိန္ သူ႔ဆီမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ
တပံုႀကီးရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္ဖို႔ သူကိုယ္တိုင္
သင္ယူလိုစိတ္ရွိတယ္ဆိုရင္ သူဟာ ကိုယ့္အတြက္အေဖာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္

ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္မအေဖလိုမ်ဳိး ႏုရြယ္စဥ္မွာ ေဗြ႐ႈပ္ခဲ့တယ္။
အသက္ႀကီးလာေတာ့ အိမ္အတြက္၊ မိသားစုအတြက္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး
ေပးဆပ္လာခဲ့တဲ့အေမကိုၾကည့္ၿပီး သူလည္းေျပာင္းလဲလာခဲ့တယ္။
အေမကိုျပန္ေပးဆပ္တတ္ဖို႔ သူသင္ယူခဲ့တယ္။ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ သားသမီး၊

လင္ေယာက္်ားအတြက္ အရာရာကို ေပးဆပ္စေတးခံခဲ့တဲ့အေမက ေနာက္ဆံုးမွ
ကိုယ့္ကိုဂရုစိုက္တတ္တဲ့ လင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ကိုရခဲ့တယ္။
သူ႔ဘဝေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေဖ့အေပၚထားတဲ့
အေမရဲ႕အခ်စ္က အျမစ္တြယ္ခိုင္ၿမဲခဲ့တယ္။ ျငင္းခုန္မႈေတြ

မျပတ္ရွိခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ အေမမတုန္လႈပ္ခဲ့ဘူး။ အေမအတြက္
တဘက္သားရဲ႕အခ်စ္ကုိ နားလည္ဖို႔ သူ႔တစ္သက္အခ်ိန္ယူခဲ့ရတယ္.

တစ္ကယ္ခ်စ္တယ္ဆုိရင္
ခ်ိဳျမတဲ.စကားေလးတစ္ခြန္း
ေနြးေထြးတဲ.လက္တစ္စံု
ေနေရာင္ျခည္ကိုခ်စ္သလို
ေရေငြ.ကိုခ်စ္သလို
ပင္လယ္ကိုခ်စ္သလို
ပန္းေတြကိုခ်စ္သလို
ေလာကၾကီးကိုခ်စ္သလုိခ်စ္ပါ
ယံုၾကည္ခ်က္နဲ.အျပံဳးကိုယ္စီနဲ.ဆုပ္ကိုင္ထားပါ
တြဲလက္ကိုျဖည္လုိက္ခ်ိန္မွာတင္းတင္းတဲြထားလုိက္ပါ
လိုအပ္မယ္လုိခံစားမိခ်ိန္မွာေပါ.

No comments: