ကိုယ့္အၾကိဳက္၊ သူ႔အၾကိဳက္

 လူဆုိတာ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး သေဘာသဘာ၀ တူၾကတာမဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္စရိုက္၊ သူ႔စရိုက္၊ ကိုယ့္အၾကိဳက္၊ သူ႔အၾကိဳက္၊ ကိုယ့္အေလ့အထ၊ သူ႔အေလ့အထ၊ ဘယ္တူ မလဲ။ ဒီေတာ့ မတူတဲ့ စရိုက္ရွိတဲ့သူေတြ ကိုယ့္အလုိအတုိင္း လူတုိင္း ဘယ္လုိက္ႏိုင္မလဲ၊ ဒီေတာ့ လုပ္ပုံခ်င္း ကိုယ္နဲ႔ မတူေတာ့ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ဒါကို ကိုယ္က အလုိမက်တိုင္း ေျပာေနလုိ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္နဲ႔သေဘာမတူတုိင္း ေျပာေနလုိ႔ မျဖစ္ဘူး၊ ေျပာရင္လဲ ေျပာလုိ႔ရတာ ရွိသလို မရတာလဲ ရွိမယ္၊ မရတာက မ်ားမွာပါဘဲ။ ဘာလုိ႔လဲ၊ လူဆုိတာက တစ္မ်ိဳးမလား၊ ကိုယ့္ဖာသာ ျပင္ခ်င္ ျပင္မယ္၊ သူမ်ားေျပာလုိ႔ ျပင္တယ္၊ လုပ္တယ္ဆုိတာမ်ိဳး သေဘာမက်ဘူးမလား၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ၊ မာနတရားေတြ ေခါင္ခိုက္ေနၾကလုိ႔ေလ။ အဲဒီ မာနေၾကာင့္ဘဲ သံသရာရွည္ေနၾက တာဘဲေလ။ အဲဒီမာနေၾကာင့္ တစ္ျခားသူက ေကာင္းတာေျပာရင္ ေကာင္းတာမွန္း သိေသာ္လည္း လိုက္မလုပ္တဲ့အျပင္ ရြဲ႕ၿပီး မဟုတ္တာလုပ္တာမ်ိဳးေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႕က ရွိေသးမလား။

ေနာက္ရွိေသးတယ္၊ လုပ္ငန္းတစ္ခုမွာ အျမင္မတူတာေလးေတြ၊ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္၊ ကိုယ့္ အျမင္က တစ္မ်ိဳး၊ သူ႔စိတ္ၾကိဳက္၊ သူ႕အျမင္က တစ္မ်ိဳး၊ ကိုယ့္၀ါဒ၊ ကိုယ့္သေဘာ ေလးေတြ တင္ျပရမယ္၊ သူ႔၀ါဒသူ႕သေဘာေလးေတြ တင္ျပလာရင္ အစအဆုံးနားေထာင္ရမယ္၊ အမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံေတာ့ အမ်ားသေဘာထားအျမင္ေလးေတြကေတာ့ ေျပာလာမွာပါဘဲ။ ၿပီးမွ ကိုယ့္သေဘာ အေျခအေနကို ရွင္းလင္းေျပာဆုိ လုပ္ကုိင္ရမယ္။ သူ႔၀ါဒလာေျပာတာကို မဟုတ္ဘူ၊ ဘာညာ စသည္နဲ႔ တခါတည္း ကန္႔ကြက္လုိ႔ မျဖစ္ဘူး၊ လာေျပာတုိင္းလဲ လက္ခံလို႔ မျဖစ္ဘူး၊ အလုပ္တစ္ခု မွာ တစ္ျခားသူလာေျပာတာကို “မဟုတ္ဘူး၊ ဘာညာ၊ မင္းေျပာတာ လက္မခံႏိုင္ဘူး” စသည္ ေျပာဆုိမယ္ဆုိရင္ ကိုယ့္အလုပ္ ထိခိုက္မယ္၊ ကိုယ့္အလုပ္က အမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံေနတာကို။ ဒီေနရမွာ ဘုရားရွင္တုိ႕ထုံး၊ ပညာရွိတုိ႔ထုံးကို ႏွလုံးမူ အတုယူရမယ္။