အမ်ိဳးသားေယာဂီမ်ားမွာ
တင္ပလႅင္ေခြထိုင္လွ်က္လည္းေကာင္း၊
အမ်ိဳးသမီးေယာဂီမ်ားမွာ မိန္းမထိုင္
က်ံဳ႕ကံ်ဳ႕ထိုင္လွ်က္လည္းေကာင္း ခါးကို မေတာင့္လြန္း၊
မေလ်ာ့မကုန္းလြန္းဘဲ အလိုက္သင့္သလို တာရွည္ထိုင္ႏုိင္ေအာင္ ထားပါ။
ဘယ္လက္၀ါးကို ေအာက္က ထား၍ ညာလက္၀ါးကို အေပၚက
ထားရမည္။ ေယာဂီ၏
မ်က္စိကိုလည္း တစ္ခ်ိဳ႕မွိတ္လွ်က္၊
တစ္ခ်ိဳ႕ဖြင့္လွ်က္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က
ေမွးေမွးထားလွ်က္ မိမိၾကိဳက္သလို
ထုိင္ႏုိင္သည္။ (မွတ္ခ်က္….မ်က္စိႏွင့္ပတ္သက္၍
ေျမဇင္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက မ်က္စိကို
မွိတ္႐ံုသာမက ပ၀ါကိုပါ စည္းေပးဖို႔
ညႊန္ၾကားထားသည္။)
ႏွာသီး၀အဖ်ားတြင္ ထြက္ေလ၀င္ေလတို႔၏ ထိခတ္တိုးေ၀ွ႕ရာ (ဖုသန႒ာန၊ နာသိက ကသိဏ)အရပ္ကေလးကို အသာအယာ သတိကပ္၍ ရွာေဖြရမည္။ ေတြ႕ရွိပါက ယခု လႈပ္သြားသည္မွာ ထြက္ေလေၾကာင့္ဟု သိလွ်င္ လႈပ္သည္သိသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထြက္ေလဟု သိမွတ္ထားပါ။ တစ္ဖန္ ၀င္ေလေၾကာင့္ လႈပ္သြားေသာအခါတြင္လည္း ၀င္ေလဟု မွတ္လိုက္ျခင္းသည္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းတရား အားထုတ္သည္မည္ပါေတာ့သည္။
ဤပံုအတိုင္း အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို အားထုတ္တုိင္း အားထုတ္တုိင္း တစ္ၾကိမ္ထိုင္လွ်င္ အနည္းဆံုး တစ္နာရီေက်ာ္ခန္႔ သို႔မဟုတ္ ၅-၆ ပတ္ခန္႔ထိုင္ပါ။ တစ္ပတ္ဆိုသည္မွာ အ႒ကထာဆရာျပသည့္နည္းအတိုင္း ဂဏန၏အစြမ္းျဖင့္ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၁၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၂၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၃၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၄၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ-၅၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၆၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၇၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၈ ဟု ေရတြက္၍ ႐ႈမွတ္ပါ။ ရွစ္သို႔ ေရာက္လွ်င္ ဘယ္ဘက္ ဒူးတြင္ မွတ္၍ထားပါ။ ဒုတိယရွစ္ၿပီးလွ်င္ ဘယ္တံေတာင္မွာ မွတ္၍ ထားပါ။ တတိယရွစ္ကို ဘယ္ပုခံုး၊ စတုတၳရွစ္ကို ဘယ္ခ်ိဳေစာင္း၊ ပဥၥမရွစ္ကို ညာခ်ိဳေစာင္း၊ ဆ႒ရွစ္ကို ညာပုခံုး၊ သတၱမရွစ္ကို ညာတံေတာင္၊ အ႒မရွစ္ကို ညာဒူးဟု မွတ္သားၿပီး ႐ႈမွတ္အားထုတ္ရမည္။ ဘယ္ ၅-ဌာန၊ ညာ ၅-ဌာနအားျဖင့္ ၁၀-ဌာနျဖစ္ပါသည္။ ၎ ၁၀-ဌာနမွာ တစ္၀ါရ သို႔မဟုတ္ တစ္ပါတ္ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ပါတ္လွ်င္ အသိအမွတ္ေပါင္း ၈၀-ျဖစ္သည္။ ၅-ပါတ္ျပည့္လွ်င္ အသိအမွတ္ေပါင္း ၄၀၀-ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ ဤကား တစ္၀ါရသာ တင္ႏုိင္ေသာ ေယာဂီမ်ားအတြက္ ျဖစ္ပါသည္။
အခ်ိဳ႕ အလြန္သန္႔ရွင္းစြာ အားထုတ္ႏုိင္ေသာ ေယာဂီထူးမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ တစ္ဌာနလွ်င္ ရွစ္ႏွစ္ၾကိမ္စီ ႏွစ္၀ါရတင္၍လည္းေကာင္း၊ ရွစ္သံုးၾကိမ္၊ ေလးၾကိမ္စီ သံုး၀ါရေလး၀ါရတင္၍လည္းေကာင္း၊ တခ်ိဳ႕ ဆယ္၀ါရအထိတင္၍လည္းေကာင္း အားထုတ္ႏုိင္ၾကေပသည္။ ထိုေယာဂီတို႔မွာ ျမန္ျမန္ရလြယ္ျခင္း သက္သာျခင္းမ်ားျဖစ္၍ သတိၿမဲၾကရေလသည္။
အထူးမွာ ရွစ္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ရမည္ဆုိေသာ္လည္း တစ္မွစ၍ ရွစ္အထိ ေရတြက္စဥ္ အၾကားတြင္ မမွားမယြင္း အေတြးမဖက္ သန္႔ရွင္းစြာအားထုတ္ေရတြက္ႏိုင္မွသာ ဌာန၀ါရတင္၍ မွတ္ရမည္။ မသန္႔ရွင္းဘူးဟုထင္လွ်င္ အေရအတြက္စာရင္း မသြင္းသင့္ပါ။ တစ္ကျပန္စ၍ ေရတြက္မွတ္႐ႈပါ။ အက်ယ္ကို သိလိုလွ်င္ ေယာဂီပါရဂူက်င့္စဥ္က်မ္း၊ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ေရးသားေသာ အာနာပါနပါရဂူက်မ္းၾကီးမ်ားတြင္ ေလ့လာဖတ္႐ႈႏိုင္ပါသည္။
“အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို အားထုတ္ေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ သတိကပ္၍သာလွ်င္ ထြက္သက္ကို ျဖစ္ေစ၏။ ထြက္သက္ကို ထုတ္၏။ သတိကပ္၍သာလွ်င္ ၀င္သက္ကို ျဖစ္ေစ၏။ ၀င္သက္ကို ႐ႈိက္႐ွဴ၏” (ဤကား သတိၿမဲရာ ပထမာ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)
“ထြက္သက္ေလကို ရွည္ရွည္ထုတ္ေသာေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ ရွည္ရွည္ထုတ္သည္ဟု ေကာင္းစြာ သိ၏။ ၀င္သက္ေလကို ရွည္ရွည္႐ူေသာေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ ရွည္ရွည္႐ႈ႐ႈိက္သည္ဟု ေကာင္းစြာ သိ၏”
“ထြက္သက္ေလကို တိုတိုထုတ္ေသာေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ တိုတိုထုတ္သည္ဟု ေကာင္းစြာ သိ၏။ ၀င္သက္ေလကို တိုတို႐ႈ႐ႈိက္ေသာေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ တိုတို႐ႈ႐ႈိက္သည္ဟု ေကာင္းစြာ သိ၏” (ဤကား ဒုမွာ တုိ ႐ွည္သိ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)
“အလံုးစံုေသာ ထြက္သက္၀င္သက္တုိ႔၏ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုး သံုးပါးလံုးကို ထင္ရွားေစလွ်က္ (ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ထိန္လင္းေစလွ်က္) ထြက္သက္ေလကို ထုတ္၏။ ၀င္သက္ေလကို ႐ႈိက္႐ႈ၏” (ဤကား သံုးခ်က္သိမွာ တတိယာ သို႔မဟုတ္ လံုးစံုလင္းရာ တ-၌သာ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)
“အ႐ႈိက္အ႐ႈျပင္းေသာေၾကာင့္ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ ထြက္သက္၊ ၀င္သက္ေလတို႔ကို ၿငိမ္းေအးေစလွ်က္၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ေစလွ်က္ ထြက္ေလကို ထုတ္မည္၊ ၀င္ေလကို ႐ႈ႐ႈိက္မည္ဟု က်င့္၏” (ဤကား စ-မွာ ၿငိမ္းေစဘိ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)
“ရံခါအတြင္း၌ ထြက္ေလ၀င္ေလဟူေသာ ကာယ သို႔မဟုတ္ ပဋိဘာဂျဖစ္ေသာ အႆာသပႆာသကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားအားထုတ္ရမည္။ ရံခါအျပင္၌ (အျပင္ကို ထုတ္၍) ထြက္ေလ၀င္ေလဟူေသာ ကာယ သို႔မဟုတ္ ပဋိဘာဂျဖစ္ေသာ အႆာသပႆာသကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားအားထုတ္ရမည္။ ရံခါအတြင္းအျပင္ ႏွစ္ဌာနလံုး၌ ထြက္ေလ၀င္ေလဟူေသာ ကာယ သို႔မဟုတ္ ပဋိဘာဂျဖစ္ေသာ အႆာသပႆာသကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားအားထုတ္ရမည္။” (ဤသည္မွာ အာနာပါနသမထေလးဆင့္လံုးကို ေပါင္း၍ေဟာထားျခင္းျဖစ္ပါသည္)
“ထြက္သက္ေလ၊ ၀င္သက္ေလဟူေသာ ကာယ၌ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ ရႈမွတ္၍ ေနရာ၏။ ထြက္သက္ေလ၊ ၀င္သက္ေလဟူေသာ ကာယ၌ ပ်က္ျခင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ ရႈမွတ္၍လည္း ေနရာ၏။ ထြက္သက္ေလ၊ ၀င္သက္ေလဟူေသာ ကာယ၌ ျဖစ္ျခင္း၊ ပ်က္ျခင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ ရႈမွတ္၍လည္း ေနရာ၏။” (ဤကား အာနာပါနသမထကို အဦးမူ၍ ၀ိပႆနာရႈမွတ္ပြားမ်ားရပံု ျဖစ္ပါသည္)
“ထိုကဲ့သို႔ အားထုတ္ေနေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္အား သတိတရား ထင္ၿမဲလာေတာ့သည္။ ထိုသတိ၏ ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္ကို ရျခင္းငွါ၊ အဆင့္ဆင့္ ရင့္က်က္ျခင္းငွါ ျဖစ္လာလွ်င္ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ တဏွာ၊ ဒိ႒ိႏွစ္ပါးကို အမွီသဟဲျပဳစရာမလိုဘဲ ေနႏိုင္စြမ္းရွိလာေတာ့သည္။ ထိုအခါ တစ္ေလာကလံုးတြင္ သို႔မဟုတ္ ခႏၶာငါးပါးဟူေသာ ေလာကတြင္ `ငါ့ကိုယ္´ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ `ငါ၏ဥစၥာ´ဟူ၍လည္းေကာင္း တစ္စံုတစ္ခုကိုမွ် စဲြလမ္းျခင္းမရွိ အတၱဒိ႒ိျပဳတ္ေလေတာ့သည္” (ဤကား အာနာပါနသမထကို အဦးမူ၍ ၀ိပႆနာရႈမွတ္ပြားမ်ား အားထုတ္ေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္အား မဂ္ဖိုလ္ရ၍ အရိယာျဖစ္ပံုကို ျပပါသည္။)
အထက္ပါ ေဖာ္ျပခ်က္မွာ သတိပ႒ာနသုတ္ေတာ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ အာနာပါနက်င့္စဥ္ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ကမၼာသဓမၼနိဂုမ္းတြင္ အထက္ပါ သတိပ႒ာန္တရားေလးပါးကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ သတိပ႒ာနသုတ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သတိပ႒ာန္တရားေလးပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးကို ခုႏွစ္ရက္အားထုတ္ရံုမွ်ျဖင့္ အရိယာျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူထားသည္။ ထိုစကားေတာ္ကို ယံုၾကည္ပါသေလာ။ ယံုၾကည္လွ်င္ “အာနာပါနဟာ သမထျဖစ္တယ္၊ သတိပ႒ာန္မဟုတ္ဘူး၊ မဂ္ဖိုလ္ရေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး၊ အာနာပါနႏွင့္ နိဗၺာန္ရတယ္ဆုိတာ မဟုတ္ပါဘူး”ဟု ပညာရွင္အေခၚခံသူမ်ားကိုယ္တုိင္ ေျပာၾကားသံကို ၾကားရပါသည္။ တခ်ိဳ႕လူမ်ားက “အာနာပါနက သာသနာပမွာ လုပ္တာ၊ က်ဳပ္တို႔က သတိပ႒ာန္အလုပ္ကိုမွ ဘုရားအၾကိဳက္၊ မဂ္ဆုိက္၊ ဖိုလ္ဆိုက္ လုပ္ခ်င္တာ”ဟု ေျပာေနၾကသံမ်ားကိုလည္း ၾကားရသည္။
ထိုသူတုိ႔၏ အမွန္တကယ္ မသိမႈေတြေၾကာင့္ေလာ မေျပာတတ္။ “ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားမင္တယ္၊ ဆေတာ္ေဟာမွ တရားမွန္တယ္”ဟူေသာ စကားအတုိင္း “ေပၚဦးလည္း လူတိုင္းထဲကပါပဲဘုရား”ဆိုသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္ ထင္ပါသည္။ အာနာပါနသည္ ကာယာႏုပႆနာ႐ႈနည္း (၁၄)မ်ိဳးအနက္ တစ္ပါးအပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ ပါသည္မွ နံပါတ္ (၁)အျဖစ္ ပါ၀င္သည္။ ျမတ္စြာဘုရွားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အားထုတ္ခဲ့ေသာ တရားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ဆံုးကထား၍ ေဟာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ အာနာပါနက်င့္စဥ္ကို သတိပ႒ာန္မဟုတ္သေယာင္ ေျပာေနၾကျခင္းသည္ ဘုရားစကားေတာ္ကို ေတာ္လွန္ေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အာနာပါနသတိပ႒ာန္ကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းျခင္းအားျဖင့္ သတိပ႒ာန္ေလးပါးလံုးကို ျပည့္ေစႏိုင္ပါသည္။
၀ိသုဒၶိမဂ္တြင္လည္း “အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ပြားမ်ား၍ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းမွ ရအပ္ၿပီးေသာ စ်ာန္ေလးပါးလွ်င္ အရင္းခံရွိေသာ သမထယာနိက၀ိပႆနာျဖင့္ ပဋိသမၻိဒါႏွင့္တကြ ရဟႏၱာျဖစ္လိုေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသားတုိ႔သည္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ႏွလံုးသြင္းအပ္၏”ဟု မိန္႔ဆိုထားပါသည္။
မီးတစ္ဆယ့္တစ္ပါး ၀ဋ္ဆင္းရဲတရားတို႔မွ
ထြက္ေျမာက္လိုေသာေၾကာင့္ သမထ၊ ၀ိႆနာတရားအားထုတ္ၾကရာ၌ နိဗၺာန္သြားေရာက္ႏုိင္ေသာ ယာဥ္(၂)မ်ိဳး
ရွိေပသည္။ ထိုႏွစ္မ်ိဳးတို႔တြင္
တစ္ခုခုေသာယာဥ္ျဖင့္ သြားမွသာလွ်င္ ဧကန္မုခ် မဂ္တံခါး၊
ဖိုလ္တံခါးသို႔ ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ေပသည္။ ထိုယာဥ္(၂)ဟူသည္မွာႏွာသီး၀အဖ်ားတြင္ ထြက္ေလ၀င္ေလတို႔၏ ထိခတ္တိုးေ၀ွ႕ရာ (ဖုသန႒ာန၊ နာသိက ကသိဏ)အရပ္ကေလးကို အသာအယာ သတိကပ္၍ ရွာေဖြရမည္။ ေတြ႕ရွိပါက ယခု လႈပ္သြားသည္မွာ ထြက္ေလေၾကာင့္ဟု သိလွ်င္ လႈပ္သည္သိသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထြက္ေလဟု သိမွတ္ထားပါ။ တစ္ဖန္ ၀င္ေလေၾကာင့္ လႈပ္သြားေသာအခါတြင္လည္း ၀င္ေလဟု မွတ္လိုက္ျခင္းသည္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းတရား အားထုတ္သည္မည္ပါေတာ့သည္။
ဤပံုအတိုင္း အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို အားထုတ္တုိင္း အားထုတ္တုိင္း တစ္ၾကိမ္ထိုင္လွ်င္ အနည္းဆံုး တစ္နာရီေက်ာ္ခန္႔ သို႔မဟုတ္ ၅-၆ ပတ္ခန္႔ထိုင္ပါ။ တစ္ပတ္ဆိုသည္မွာ အ႒ကထာဆရာျပသည့္နည္းအတိုင္း ဂဏန၏အစြမ္းျဖင့္ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၁၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၂၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၃၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၄၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ-၅၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၆၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၇၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ- ၈ ဟု ေရတြက္၍ ႐ႈမွတ္ပါ။ ရွစ္သို႔ ေရာက္လွ်င္ ဘယ္ဘက္ ဒူးတြင္ မွတ္၍ထားပါ။ ဒုတိယရွစ္ၿပီးလွ်င္ ဘယ္တံေတာင္မွာ မွတ္၍ ထားပါ။ တတိယရွစ္ကို ဘယ္ပုခံုး၊ စတုတၳရွစ္ကို ဘယ္ခ်ိဳေစာင္း၊ ပဥၥမရွစ္ကို ညာခ်ိဳေစာင္း၊ ဆ႒ရွစ္ကို ညာပုခံုး၊ သတၱမရွစ္ကို ညာတံေတာင္၊ အ႒မရွစ္ကို ညာဒူးဟု မွတ္သားၿပီး ႐ႈမွတ္အားထုတ္ရမည္။ ဘယ္ ၅-ဌာန၊ ညာ ၅-ဌာနအားျဖင့္ ၁၀-ဌာနျဖစ္ပါသည္။ ၎ ၁၀-ဌာနမွာ တစ္၀ါရ သို႔မဟုတ္ တစ္ပါတ္ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ပါတ္လွ်င္ အသိအမွတ္ေပါင္း ၈၀-ျဖစ္သည္။ ၅-ပါတ္ျပည့္လွ်င္ အသိအမွတ္ေပါင္း ၄၀၀-ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ ဤကား တစ္၀ါရသာ တင္ႏုိင္ေသာ ေယာဂီမ်ားအတြက္ ျဖစ္ပါသည္။
အခ်ိဳ႕ အလြန္သန္႔ရွင္းစြာ အားထုတ္ႏုိင္ေသာ ေယာဂီထူးမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ တစ္ဌာနလွ်င္ ရွစ္ႏွစ္ၾကိမ္စီ ႏွစ္၀ါရတင္၍လည္းေကာင္း၊ ရွစ္သံုးၾကိမ္၊ ေလးၾကိမ္စီ သံုး၀ါရေလး၀ါရတင္၍လည္းေကာင္း၊ တခ်ိဳ႕ ဆယ္၀ါရအထိတင္၍လည္းေကာင္း အားထုတ္ႏုိင္ၾကေပသည္။ ထိုေယာဂီတို႔မွာ ျမန္ျမန္ရလြယ္ျခင္း သက္သာျခင္းမ်ားျဖစ္၍ သတိၿမဲၾကရေလသည္။
အထူးမွာ ရွစ္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ရမည္ဆုိေသာ္လည္း တစ္မွစ၍ ရွစ္အထိ ေရတြက္စဥ္ အၾကားတြင္ မမွားမယြင္း အေတြးမဖက္ သန္႔ရွင္းစြာအားထုတ္ေရတြက္ႏိုင္မွသာ ဌာန၀ါရတင္၍ မွတ္ရမည္။ မသန္႔ရွင္းဘူးဟုထင္လွ်င္ အေရအတြက္စာရင္း မသြင္းသင့္ပါ။ တစ္ကျပန္စ၍ ေရတြက္မွတ္႐ႈပါ။ အက်ယ္ကို သိလိုလွ်င္ ေယာဂီပါရဂူက်င့္စဥ္က်မ္း၊ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ေရးသားေသာ အာနာပါနပါရဂူက်မ္းၾကီးမ်ားတြင္ ေလ့လာဖတ္႐ႈႏိုင္ပါသည္။
“အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို အားထုတ္ေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ သတိကပ္၍သာလွ်င္ ထြက္သက္ကို ျဖစ္ေစ၏။ ထြက္သက္ကို ထုတ္၏။ သတိကပ္၍သာလွ်င္ ၀င္သက္ကို ျဖစ္ေစ၏။ ၀င္သက္ကို ႐ႈိက္႐ွဴ၏” (ဤကား သတိၿမဲရာ ပထမာ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)
“ထြက္သက္ေလကို ရွည္ရွည္ထုတ္ေသာေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ ရွည္ရွည္ထုတ္သည္ဟု ေကာင္းစြာ သိ၏။ ၀င္သက္ေလကို ရွည္ရွည္႐ူေသာေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ ရွည္ရွည္႐ႈ႐ႈိက္သည္ဟု ေကာင္းစြာ သိ၏”
“ထြက္သက္ေလကို တိုတိုထုတ္ေသာေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ တိုတိုထုတ္သည္ဟု ေကာင္းစြာ သိ၏။ ၀င္သက္ေလကို တိုတို႐ႈ႐ႈိက္ေသာေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ တိုတို႐ႈ႐ႈိက္သည္ဟု ေကာင္းစြာ သိ၏” (ဤကား ဒုမွာ တုိ ႐ွည္သိ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)
“အလံုးစံုေသာ ထြက္သက္၀င္သက္တုိ႔၏ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုး သံုးပါးလံုးကို ထင္ရွားေစလွ်က္ (ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ထိန္လင္းေစလွ်က္) ထြက္သက္ေလကို ထုတ္၏။ ၀င္သက္ေလကို ႐ႈိက္႐ႈ၏” (ဤကား သံုးခ်က္သိမွာ တတိယာ သို႔မဟုတ္ လံုးစံုလင္းရာ တ-၌သာ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)
“အ႐ႈိက္အ႐ႈျပင္းေသာေၾကာင့္ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ ထြက္သက္၊ ၀င္သက္ေလတို႔ကို ၿငိမ္းေအးေစလွ်က္၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ေစလွ်က္ ထြက္ေလကို ထုတ္မည္၊ ၀င္ေလကို ႐ႈ႐ႈိက္မည္ဟု က်င့္၏” (ဤကား စ-မွာ ၿငိမ္းေစဘိ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္)
“ရံခါအတြင္း၌ ထြက္ေလ၀င္ေလဟူေသာ ကာယ သို႔မဟုတ္ ပဋိဘာဂျဖစ္ေသာ အႆာသပႆာသကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားအားထုတ္ရမည္။ ရံခါအျပင္၌ (အျပင္ကို ထုတ္၍) ထြက္ေလ၀င္ေလဟူေသာ ကာယ သို႔မဟုတ္ ပဋိဘာဂျဖစ္ေသာ အႆာသပႆာသကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားအားထုတ္ရမည္။ ရံခါအတြင္းအျပင္ ႏွစ္ဌာနလံုး၌ ထြက္ေလ၀င္ေလဟူေသာ ကာယ သို႔မဟုတ္ ပဋိဘာဂျဖစ္ေသာ အႆာသပႆာသကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားအားထုတ္ရမည္။” (ဤသည္မွာ အာနာပါနသမထေလးဆင့္လံုးကို ေပါင္း၍ေဟာထားျခင္းျဖစ္ပါသည္)
“ထြက္သက္ေလ၊ ၀င္သက္ေလဟူေသာ ကာယ၌ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ ရႈမွတ္၍ ေနရာ၏။ ထြက္သက္ေလ၊ ၀င္သက္ေလဟူေသာ ကာယ၌ ပ်က္ျခင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ ရႈမွတ္၍လည္း ေနရာ၏။ ထြက္သက္ေလ၊ ၀င္သက္ေလဟူေသာ ကာယ၌ ျဖစ္ျခင္း၊ ပ်က္ျခင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ ရႈမွတ္၍လည္း ေနရာ၏။” (ဤကား အာနာပါနသမထကို အဦးမူ၍ ၀ိပႆနာရႈမွတ္ပြားမ်ားရပံု ျဖစ္ပါသည္)
“ထိုကဲ့သို႔ အားထုတ္ေနေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္အား သတိတရား ထင္ၿမဲလာေတာ့သည္။ ထိုသတိ၏ ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္ကို ရျခင္းငွါ၊ အဆင့္ဆင့္ ရင့္က်က္ျခင္းငွါ ျဖစ္လာလွ်င္ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ တဏွာ၊ ဒိ႒ိႏွစ္ပါးကို အမွီသဟဲျပဳစရာမလိုဘဲ ေနႏိုင္စြမ္းရွိလာေတာ့သည္။ ထိုအခါ တစ္ေလာကလံုးတြင္ သို႔မဟုတ္ ခႏၶာငါးပါးဟူေသာ ေလာကတြင္ `ငါ့ကိုယ္´ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ `ငါ၏ဥစၥာ´ဟူ၍လည္းေကာင္း တစ္စံုတစ္ခုကိုမွ် စဲြလမ္းျခင္းမရွိ အတၱဒိ႒ိျပဳတ္ေလေတာ့သည္” (ဤကား အာနာပါနသမထကို အဦးမူ၍ ၀ိပႆနာရႈမွတ္ပြားမ်ား အားထုတ္ေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္အား မဂ္ဖိုလ္ရ၍ အရိယာျဖစ္ပံုကို ျပပါသည္။)
အထက္ပါ ေဖာ္ျပခ်က္မွာ သတိပ႒ာနသုတ္ေတာ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ အာနာပါနက်င့္စဥ္ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ကမၼာသဓမၼနိဂုမ္းတြင္ အထက္ပါ သတိပ႒ာန္တရားေလးပါးကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ သတိပ႒ာနသုတ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သတိပ႒ာန္တရားေလးပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးကို ခုႏွစ္ရက္အားထုတ္ရံုမွ်ျဖင့္ အရိယာျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူထားသည္။ ထိုစကားေတာ္ကို ယံုၾကည္ပါသေလာ။ ယံုၾကည္လွ်င္ “အာနာပါနဟာ သမထျဖစ္တယ္၊ သတိပ႒ာန္မဟုတ္ဘူး၊ မဂ္ဖိုလ္ရေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး၊ အာနာပါနႏွင့္ နိဗၺာန္ရတယ္ဆုိတာ မဟုတ္ပါဘူး”ဟု ပညာရွင္အေခၚခံသူမ်ားကိုယ္တုိင္ ေျပာၾကားသံကို ၾကားရပါသည္။ တခ်ိဳ႕လူမ်ားက “အာနာပါနက သာသနာပမွာ လုပ္တာ၊ က်ဳပ္တို႔က သတိပ႒ာန္အလုပ္ကိုမွ ဘုရားအၾကိဳက္၊ မဂ္ဆုိက္၊ ဖိုလ္ဆိုက္ လုပ္ခ်င္တာ”ဟု ေျပာေနၾကသံမ်ားကိုလည္း ၾကားရသည္။
ထိုသူတုိ႔၏ အမွန္တကယ္ မသိမႈေတြေၾကာင့္ေလာ မေျပာတတ္။ “ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားမင္တယ္၊ ဆေတာ္ေဟာမွ တရားမွန္တယ္”ဟူေသာ စကားအတုိင္း “ေပၚဦးလည္း လူတိုင္းထဲကပါပဲဘုရား”ဆိုသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္ ထင္ပါသည္။ အာနာပါနသည္ ကာယာႏုပႆနာ႐ႈနည္း (၁၄)မ်ိဳးအနက္ တစ္ပါးအပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ ပါသည္မွ နံပါတ္ (၁)အျဖစ္ ပါ၀င္သည္။ ျမတ္စြာဘုရွားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အားထုတ္ခဲ့ေသာ တရားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ဆံုးကထား၍ ေဟာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ အာနာပါနက်င့္စဥ္ကို သတိပ႒ာန္မဟုတ္သေယာင္ ေျပာေနၾကျခင္းသည္ ဘုရားစကားေတာ္ကို ေတာ္လွန္ေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အာနာပါနသတိပ႒ာန္ကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းျခင္းအားျဖင့္ သတိပ႒ာန္ေလးပါးလံုးကို ျပည့္ေစႏိုင္ပါသည္။
၀ိသုဒၶိမဂ္တြင္လည္း “အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ပြားမ်ား၍ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းမွ ရအပ္ၿပီးေသာ စ်ာန္ေလးပါးလွ်င္ အရင္းခံရွိေသာ သမထယာနိက၀ိပႆနာျဖင့္ ပဋိသမၻိဒါႏွင့္တကြ ရဟႏၱာျဖစ္လိုေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသားတုိ႔သည္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ႏွလံုးသြင္းအပ္၏”ဟု မိန္႔ဆိုထားပါသည္။
၁။ သမထယာနိက
၂။ သုဒၶ၀ိပႆနာယာနိက…တို႔ျဖစ္ပါသည္။ အဆူဆူေသာဘုရားရွင္မ်ား၊ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား၊ အဂၢသာ၀ကအရွင္ျမတ္မ်ား…..စေသာ သံသရာတစ္ဖက္ကမ္းသို႔ အေရာက္ကူးသြားၾကသူတိုင္း ဤယာဥ္ႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္သာ ကူးသြားခဲ့ၾကသည္။ ဤယာဥ္ႏွစ္မ်ိဳးမွတစ္ပါး အျခားနည္းလမ္း မရွိေတာ့ၿပီ။ မိမိၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာတစ္ခုခုကို ေရြးခ်ယ္၍ သြားၾကရေလသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အေမရိကန္၊ ျပင္သစ္ႏို္င္ငံၾကီးမ်ားသို႔ ေရလမ္းက သေဘၤာျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ေလလမ္းက ေလယာဥ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ သြားႏိုင္သကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ ထိုႏွစ္မ်ိဳးတုိ႔တြင္ တစ္မ်ိဳးကို ေရြးခ်ယ္၍ သြားေရာက္ႏိုင္ေပသည္။ မည္သည့္နည္းျဖင့္သြားသြား နိဗၺာန္ေရာက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဂ္ရသည္ျဖစ္ေစ အက်ိဳးကား အတူတူပင္ ျဖစ္ပါသည္။
သမထယာနိကလမ္းသြားလိုပါက (၃၈)ပါးေသာ သမထတို႔တြင္ ဆရာရွာ၍ ဆရာျပသည့္အတိုင္း အားထုတ္ရမည္။ ဆရာညႊန္ျပသည့္အတုိင္း ပထမစ်ာန္၊ ဒုတိယစ်ာန္စသည့္ အပၸနာစ်ာန္မ်ားကို ပါဒက၊ သမသိတ၊ ပုဂၢလဇၥ်ာသယတို႔၏အစြမ္းအားျဖင့္ ႐ုပ္နာမ္ကို သခၤါရတင္ၿပီး မဂ္၊ ဖိုလ္ဆိုက္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ အပၸနာစ်ာန္မ်ားကို ရေအာင္အားမထုတ္ေတာ့ဘဲ ဥပစာရစ်ာန္မွထ၍ ႐ုပ္နာမ္တို႔ကို သခၤါရတင္ၿပီး မဂ္၊ ဖိုလ္ရေအာင္ အားထုတ္ၾကသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ သမထယာနိကနည္းတြင္ပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အားထုတ္ၾကသည္မ်ား ရွိသည္။
သမထယာနိကဟူသည္မွာ သမထပဋိဘာဂနိမိတ္ကို အားထုတ္ၿပီးေနာက္ ၀ိပႆနာကို စီးျဖန္းအားထုတ္ရေသာနည္း ျဖစ္သည္။ ၀ိပႆနာယာနိကဟူသည္မွာ သမထပိုင္းကို လံုး၀အားထုတ္မႈမျပဳဘဲ ၀ိပႆနာသက္သက္ကိုသာ အားထုတ္ရေသာနည္းျဖစ္ေပသည္။ (၀ိသုဒၶိမဂ္၊ မဟာဋီကာ - ၂၊ ႏွာ - ၃၅၀။ ၃၅၁)
ပထမနည္း သမထယာနိကျဖင့္ အားထုတ္လိုလွ်င္ အာကာသကသိုဏ္းႏွင့္ အာေလာကကသိုဏ္းဟူေသာ သမထႏွစ္မ်ိဳးမွတစ္ပါး က်န္ (၃ဂ)ပါးေသာ ကမၼ႒ာန္းတို႔တြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို မူတည္အားထုတ္ၿပီး ဥပစာရစ်ာန္ သို႔မဟုတ္ အပၸနာစ်ာန္ရေအာင္ အားထုတ္ရသည္။ ဤက်မ္းတြင္ အာနာပါန၏ ၿငိမ္းေစဘိဟူေသာ ဥပစာရဘာ၀နာမွ ၀ိပႆနာကူးပံုကို ျပသထားပါသည္။
ဤေနရာ၌ အခ်ိဳ႕ဆရာတို႔က `သမထဟာ နိဗၺာန္ကို မရႏုိင္၊ မဂ္မရႏိုင္´ဟု ေျပာလည္း ေျပာရဲ၏။ ေရးလည္း ေရးရဲၾက၏။ သမထကို သာသနာပတရားဟူ၍ေတာင္ စြပ္စဲြလိုက္ၾကေသး၏။ ဤအခ်က္၌ သတိထားပါ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရြာက စံၿဖိဳးၾကီးတြင္ ပိုက္ဆံတစ္ပဲတည္းသာ ရွိေလသည္။ တစ္ေန႔ ထိုပိုက္ဆံတစ္ပဲႏွင့္ မုန္႔ဆိုင္သို႔သြားၿပီး မုန္႔တစ္ခုကို ၀ယ္စားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူတစ္ပါးအား ေျပာျပသည္မွာ `ဒီမုန္႔ဆိုင္ၾကီး တစ္ဆိုင္လံုးမွာ ငါ၀ယ္စားတဲ့ မုန္႔တစ္ခုသာ အေကာင္းဆံုး၊ က်န္တဲ့မုန္႔ေတြဟာ ငါ၀ယ္စားတဲ့မုန္႔ေလာက္ အရသာမရွိဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ငါ၀ယ္စားတာ´ဟု ၾကြားလိုက္ေသး၏။ အမွန္မွာ ပိုက္ဆံမရွိ၍သာ ထိုကဲ့သို႔ ေျပာျခင္းျဖစ္ေပသည္။
မဟာသမုဒၵရာသို႔ ဆင္းလိုလွ်င္ ဆင္းရာဌာန ဆိပ္ကမ္းကို ရွာစရာမလုိဘဲ ေရာက္ရာဌာနမွ ဆင္းလိုတိုင္း ဆင္းႏုိင္ေပသည္။ ထို႔အတူပင္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳလိုေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္အား တရားေရြးခ်ယ္ရန္မလို၊ မည္သည့္ကမၼ႒ာန္းကို အားထုတ္အားထုတ္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္သည္ခ်ည္းျဖစ္ပါသည္။ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္မျပဳႏိုင္ေသာ ကမၼ႒ာန္းဟူ၍ မရွိပါ။ (သီလကၡႏၶ၀ဂၢ အ႒ကထာ - ၁၊ ႏွာ ၃၂၅။ မူလပဏၰာသ အ႒ကထာ - ၂၊ ၃၂၀)
မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ေတာ္ၾကီးတြင္လည္း `ဧကာယေနာယံ ဘိကၡေ၀ မေဂၢါ သတၱာနံ ၀ိသုဒၶိယာ = ရဟန္းတို႔ (ေယာဂီအေပါင္းတို႔) သတၱ၀ါတို႔၏ ဉာဏ္အျမင္စင္ၾကယ္ဖို႔ရန္အတြက္ လမ္းသည္ တစ္ေၾကာင္းတည္းသာရွိ၏´ဟု ေဟာၾကားထားသည္။ အာနာပါနပဗၺ-ကစၿပီး သစၥပဗၺတိုင္ေအာင္ သတိပ႒ာန္အားျဖင့္ ေလးပါး၊ တရားကြက္အားျဖင့္ (၂၁)ပါးတို႔သည္ ခရီးတူ၊ စခန္းတူ၊ လမ္းအတူ၊ အက်ိဳးတူ ဧကာယန မဂၢဟု ေဟာၾကားထားသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ပါလွ်က္ အာနာပါနက သမထအလုပ္၊ မဂ္မရႏုိင္ဘူး၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းလည္း မဟုတ္ဘူး…စသည္ျဖင့္ မေျပာၾကားသင့္ေပ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တုိင္ `အာနာပါနက်င့္စဥ္ကို သတိလက္လြတ္၊ အဆင္အျခင္နည္းသူတို႔အား ငါမေဟာ´ဟု မိန္႔ေတာ္မူထားသည္။ မဂ္ရေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး၊ သာသနာပတရားၾကီးဟု မေဟာခဲ့ေပ။ ပါရမီထူးျခားသူတို႔ကို ေဟာေသာတရားျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။
`အာနာပါနကမၼ႒ာန္းသည္ ၀န္ေလး၏၊ ခဲယဥ္း၏၊ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း အားထုတ္မွသာလွ်င္ ျဖစ္ႏုိင္၏၊ ေလးေလးစားစား ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မွသာ ျဖစ္ႏိုင္၏၊ ဗုဒၶ၊ ပေစၥကဗုဒၶႏွင့္ အာဇာနည္ပါရမီရွင္မ်ားသာ ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ေသာ ကမၼ႒ာန္းျဖစ္၏´ဟု အ႒ကထာဆရာၾကီး အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသကလည္း မိန္႔ေတာ္မူထားသည္။ (ပဋိသမၻိဒါမဂၢ အ႒ကထာ - ၂၊ ႏွာ ၉၈။ ပါရာဇိကက႑ အ႒ကထာ - ၂၊ ၂၈။ ၀ိသုဒၶိမဂၢ အ႒ကထာ - ၁၊ ၂၇၅)
၀ိပႆနာပုိင္း ရွဳမွတ္ပုံမ်ား
သမထဆုိတာ တေနရာတည္းကုိ စုိက္ရွဳတာပါ၊ ၀ိပႆနာဆုိတာ ခႏၶာကုိယ္တခုလုံးကုိ ျဖန္႔္ရွဴတာလုိ႔ ေျမဇင္းဆရာေတာ္ၾကီးက မိန္႔ေတာ္မူပါတယ။္ သမထယာနိကသမားအတြက္ စတုတၳအဆင့္က်င့္စဥ္မွာ ပဋိဘာဂအလင္းနိမိတ္ရရွိၿပီး ဥပစာဆိုက္သြားျပီဆုိရင္္ ၀ိပႆနာကို စတင္အားထုတ္ရႈမွတ္ႏိုင္ပါတယ္။
၀ိပႆနာရႈမွတ္ရာတြင္ ရုပ္ကို ရႈမွတ္ရမွာလား၊ နာမ္ကို ရႈမွတ္ရမွလားလုိ႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ စာေပမွာေတာ့ သမထယာနိကလမ္းစဥ္နဲ႔ အားထုတ္သူမ်ားအတြက္ နာမ္ကို ရႈမွတ္ပြားမ်ားရမယ္္လုိ႔ု ဆိုပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သမထအားထုတ္မႈ အားေကာင္း၍ သမာဓိရင့္သန္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ္။ ၀ိိပႆနာသက္သက္ရႈမွတ္ ပြားမ်ားသူမ်ားသူေတြကုိေတာ့ ရုပ္ကို ရႈမွတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းထားပါတယ္္။
ရွဳ႔နည္း ၃ မ်ိဳး
၁-သမထအားထုတ္စဥ္က ရရွိခဲ့တဲ့ ပဋိဘာဂအလင္းနိမိတ္နဲ႔ ေျခဖ်ားကေန ငယ္ထိပ္အထိ တကုိယ္လုံး သတိမလြတ္ေစဘဲ ရွဳျခင္း
၂- ေျခဖ်ား မွ ခ်က္
ခ်က္မွ လည္မ်ိဳ
လည္မ်ိဳမွ ငယ္ထိပ္ထိ သုံးပုိင္း ပုိင္း၍ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ရွဳမွတ္ျခင္း
၃- လက္ေလးသစ္ သုိ႔မဟုတ္ တံေတာင္ေလာက္စီပုိင္းျပီး ရွဳမွတ္ျခင္း ဆုိျပီး ရွဳမွတ္နည္း ၃ မ်ိဳးရွိပါတယ္။
ခႏၶာကိုယ္အစိတ္္အပိုင္းအလိုက္ ရႈနည္းသံုးမ်ိဳး ကဲြျပားသကဲ့သို႔ အရႈမွတ္ခံ အာရံုအလိုက္ ရႈပြားရာ အစြန္းသံုးပါးကိုလည္း သိသင့္ပါတယ္္။
၁- ျမင္ရင္ ျမင္တယ္ ၾကားရင္ ၾကားတယ္ လုိ႔မွတ္ျခင္း
၂- မိမိခႏၶာကုိယ္ရဲ့ ငယ္ထိပ္ေျခေတာက္လက္စတဲ့ေနရာေတြမွာ တဖြားဖြား ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကုိ မွတ္ျခင္း
၃- ႏွလုံးအိမ္ကုိ ရွဳမွတ္ျခင္း ဆုိျပီး အစြန္းသုံးပါးရွိပါတယ္။
ဗုဒၶါနဳႆတိပြားမ်ားပုံ…
အရဟံ လုိ႔ စိတ္ထဲက ဆုိျပီး ၀င္ေလကုိ ရွဴသြင္းပါ၊ အရဟံလုိ႔ စိတ္ကဆုိျပီး ထြက္ေလကုိ ျပန္ထုတ္ပါ၊ မိမိစိတ္ ျငိမ္လာျပီ ဆုိရင္ ဘုရားရွင္ရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ အေရာက္ အာရုံျပဳျပီး ကိေလသာ ကင္းစင္ေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရား ဆုိျပီး ၀င္ေလ ထြက္ေလ တုိင္းမွာ ရွဴမွတ္ေပးပါ ၊ ဒီလုိနည္းနဲ႔ အခ်ိန္ ရသေလာက္ ပြားမ်ားေပးပါ၊ ဘုရားရွင္ ေပၚမွာ ၾကည္ညိဳတဲ့ စိတ္ေတြ မ်ားလာေလ တရားအလုပ္ လုပ္ရတာ ေခ်ာေမြ႔ လြယ္ကူေလ ပါပဲ။
ေမတၱာဘာ၀နာပြားမ်ားပုံ…
အားလုံးေသာ သတၱ၀ါေတြ ၀င္ေလ တစ္ခ်က္… ခ်မ္းသာၾကပါေစ ထြက္ေလ တစ္ခ်က္. ဒီပုံစံနဲ႔ ေမတၱာ ဘာ၀နာ ပြားမ်ား ႏိုင္ပါတယ္... ကုိယ္ ပြားမ်ား ခ်င္တဲ့ ပုံစံနဲ႔ ပြားမ်ား ႏိုင္ပါတယ္ ၀င္ေလ ထြက္ေလ ကပ္ျပီး ပြားမ်ား တာက သမာဓိ ပုိရ လြယ္ပါတယ္..
မရဏႆတိ (ေသျခင္းတရား ဆင္ျခင္ပုံ)
တစ္ေန႔ ေသရမွာ ပါတကား.. တစ္ေန႔ ေသရမွာပါ တကားလုိ႔ ဉာဏ္ကေန ျမင္လာေအာင္ ဉာဏ္မွာ ထင္လာေအာင္ ဆင္ျခင္ရပါမယ္.
အသုဘ ဘာ၀နာ (စက္စုပ္ရြံရွာဖြယ္ အျဖစ္ ပြားမ်ားပုံ)
ငါ့ရဲ့ ခႏၶာကုိယ္ဟာ စက္စုပ္ စရာၾကီး ပါတကား… လုိ႔ ခႏၶာကုိယ္ကုိ သုံးပုိင္း ပုိင္းျပီး ပြားမ်ားရ ပါမယ္၊ ပထမဆုံး ပုခုံးအထက္ ဦးေခါင္း ပုိင္းကုိ အရင္ ၾကည့္ရပါမယ္. မ်က္စိကုိမွိတ္ စိတ္ကုိ ဦးေခါင္းကုိ ပုိ႔ထား ငါ့ရဲ့ ခႏၶာကုိယ္ စုက္ဆုပ္ စရာၾကီး ပါတကားလုိ႔.. စိတ္ကဆုိျပီး ဦးေခါင္းထဲက ဦးေဏွာက္ေတြ အေျမွးေတြ ျမင္လာတဲ့ အထိ ပြားမ်ားေပးပါ၊
ဒုတိယ.. ခါးကေန ပုခုံးအထိ ခႏၶာကုိယ္ အလယ္ပုိင္းကုိ စိတ္နဲ႔ၾကည့္ျပီး ငါ့ရဲ့ ခႏၶာကုိယ္ဟာ စက္ဆုပ္ စရာၾကီး ပါတကားလုိ႔ စိ္တ္က ဆင္ျခင္ ပြားမ်ားျပီး အတြင္းပုိင္း အူေတြ အသည္းေတြ ေက်ာက္ကပ္ေတြ တစ္ပုံစီ တစ္ပုံစီ ျမင္ေအာင္ ၾကိဳစားပြားမ်ားပါ။
တတိယ.. ခါးေအာက္ပုိင္းအကုန္ ေျခေထာက္ အထိ စိုက္ၾကည့္ ပြားမ်ားပါ၊ ခႏၶာကုိယ္ကုိ တြယ္တာလြန္း အားၾကီးရင္ တရား အလုပ္မွာ ေႏွာင့္ေႏွး တတ္ပါတယ္။ နာမည္ၾကီး ေခမာ ေထရီကုိ ၾကည့္ျပီး သိနုိင္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာကုိယ္ေပၚမွာ တပ္မက္မွဳ ကင္းေအာင္ အသုဘ ဘာ၀နာကုိ ပြားမ်ား ၾကရပါတယ္။
ဒီေလးမ်ိဳးကုိ အခ်ိန္ရတဲ့သူ ရက္မ်ားမ်ား အားထုတ္မယ့္ သူေတြ ၾကိဳးစား အားထုတ္ ပြားမ်ားသင့္ ပါတယ္၊ ရက္ေတြ အမ်ားၾကီး အခ်ိန္ မေပးႏိုင္ ရင္ေတာင္ တရားမရွဳမွတ္မိ အခ်ိန္ပုိင္းေလာက္ ဗုဒၶါန ဳႆတိနဲ႔ ေမတၱာ ဘာ၀နာကုိ ၁၀-မိနစ္ သုိ႔မဟုတ္ ၁၅-မိနစ္ ပြားမ်ား သင့္ပါတယ္၊ ေမတၱာ စြမ္းအားဟာ တကယ့္ကုိ ၾကီးမားလွ ပါတယ္.
သမထပုိင္းပြားမ်ားပုံ
သမထ ပုိင္းကုိေတာ့ ဂဏနာနည္း (ေရတြက္ တဲ့နည္း) နဲ႔ စတင္ ရွဳမွတ္ပါတယ္၊ သမာဓိရ လြယ္သလုိ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ထုိင္မွတ္ ႏိုင္တာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္၊
၀င္ေလ ၁
၀င္ေလ ၂
၀င္ေလ ၃
၀င္ေလ ၄
၀င္ေလ ၅
၀င္ေလ ၆
၀င္ေလ ၇
၀င္ေလ ၈ ဆုိျပီး ႏွာသီးဖ်ားကုိ ထိျပီး ၀င္သြားတဲ့ ေလကုိ သတိကပ္ျပီး ရွဳမွတ္ပါ။ ဒီ ၀င္ေလ ၈-ခ်က္ ရရင္ လက္တစ္ေခ်ာင္း ခ်ိဳးပါ။
ေနာက္ထပ္ ၀င္ေလ ၈-ခ်က္ ရရင္ ဒုတိယ တစ္ေခ်ာင္း
ေနာက္ထပ္ ၀င္ေလ ၈-ခ်က္ ရရင္ တတိယ..
စတုထၱ ပဥၥမ ဆ႒ သတၱမ အ႒မ န၀မ ဒသမ.. လက္ဆယ္ေခ်ာင္း ျပည့္သြားရင္ တစ္ပုံ ရတယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ပါတယ္၊
(၀င္ေလ ၈ x လက္ဆယ္ေခ်ာင္း = ၀င္ေလ ၈၀= တစ္ပုံ)
အဲဒီ တစ္ပုံရျပီဆုိရင္….
၁. ဘယ္ လက္ေကာက္၀တ္ မွာ စိတ္က မွတ္ျပီး ပုံထား လုိက္ပါ. ေနာက္ထပ္ တစ္ပုံရရင္
၂. ဘယ္ တံေတာင္ဆစ္ မွာ စိတ္က မွတ္ျပီး ပုံထားလုိက္… ေနာက္ထပ္
၃ ဘယ္ ပုခုံး
၄ ဘယ္ နားရြက္
၅ ဘယ္ ဦးထိပ္စြန္း
၆ ညာ ဦးထိပ္စြန္း
၇ ညာ နားရြက္
၈ ညာ ပုခုံး
၉ ညာ တံေတာင္
၁၀ ညာ လက္ေကာက္ ၀တ္မွာ ပုံလုိက္ပါ. ဒါဆုိရင္ ခႏၶာကုိယ္ တစ္ပတ္ ရပါျပီ… အစပုိင္းမွာ လုပ္ရတာ ခက္သလုိ ရွိပါတယ္ ေနာက္ပုိင္း အသား က်သြားရင္ လက္ေတြက သူဟာသူ ခ်ိဳးေနပါမယ္. တကယ့္ကုိ သမာဓိရ လြယ္တဲ့ နည္းပါပဲ။။ ဒီလုိ ခႏၶာကုိယ္ တစ္ပတ္ ရတာကုိ တစ္၀ါ ရလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ၀ါရ-ဆုိတာ ေရတြက္ ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ ရပါတယ္။ သမထ ပထမပုိင္း မွာေတာ့ သတိၿမဲေအာင္ ဦးစားေပး ရွဳမွတ္ရပါမယ္၊
No comments:
Post a Comment